Miłość-Wstępik

Siemano, moi czytelnicy!
Dzisiaj zaczniemy cykl felietonów. Pierwszy zatytułowany "Miłość", będzie wstępem do mojej długiej rozkminki tego tematu. Jest on długi, wieczny i ciągliwy. Jednakże, bardzo trudny i ambitny, no bo któż jest w stanie poprawnie zdefiniować miłość i wszystkie jej niuanse? Mam nadzieję, że będzie to idealny katalizator do wspólnej, owocnej dyskusji :) Miłej lektury

Krótkie pytanko na początek:, Czym jest miłość? Wydaje się nam, że odpowiedź jest banalnie prosta. Jednak po chwili głębszych przemyśleń, zauważamy, że czegoś brakuje naszej definicji. Otóż Lucyfer, jak zawsze, tkwi w szczegółach. Dlatego zapewne od lat odpowiedzi nie znaleziono i nikt jej do końca nie pozna. Taaa teraz powinienem zastosować znanego chwytu marketingowego ‘Ale u mnie znajdziecie odpowiedź!’. Otóż nie, po pierwsze wole być szczery i Alfą ani Omegą nie jestem. Po drugie, nie chce być takim komercyjnym populistą, bo zależy mi na czytelnikach a nie na zerach na koncie. Po trzecie, wszystkie te felietony, służą jedynie jako katalizator wspólnej dyskusji, której owoce będą pewnie obfite i treściwe, ważne byśmy chcieli się udzielać! No, ale wracając do tematu głównego…

Wedle mojego uznania, miłość to szczęśliwe cierpienie dwojga lub więcej ludzi. Jest to zbiorowe samobójstwo psychiczne oraz etyczno-moralne. Jest to nagłe zaburzenie wydzielania endorfiny oraz hormonów płciowych. Jest to najtrudniejszy egzamin, jak przychodzi zdawać każdemu z nas. Jest to, tak naprawdę egzamin dojrzałości, który gotuje nam samo życie!

Miłość uczy, miłość cieszy i rani, miłość wzmacnia, niszczy i zabija. Czemu więc jest tak pożądana? Z jednej strony, za sprawą wieloletniej nagonki medialnej. Spójrzmy ile to filmów, piosenek czy książek, sztuk teatralnych oraz innych form sztuki powstało na jej temat i ku jej czci. Dlaczego? Ponieważ przynosi to zyski, a temat miłości nigdy nie nudzi i trwa.

Z drugiej strony jest to pożądanie wzbudzenia tych przyjemnych odczuć i przeżyć. Z pewnością każdy z nas woli myśleć różowo i do wszystkiego podchodzić ze pewnego rodzaju luzem. A to między innymi daje miłość.

Miłość uczy: odpowiedzialności, słów raniących głębiej niż noże, perfidnych zachowań i gestów, zazdrości, podejmowania trudnych decyzji, wybierania mniejszego zła, poświęcania się, popełniania błędów, kłamstw,  widzenia świat poprzez odcienie szarości, radości z życia, wyciągania wniosków oraz radzenia sobie z bólem i cierpieniem. To tak z grubsza, ale uważam, że tu dominują nauki nacechowane negatywnie. W szkole jednak niczego was nie nauczą, co zrobi miłość w swoim czasie.

Miłość cieszy, przedewszsytkim świadomością ‘posiadania’ kogoś poza rodziną czy przyjaciółmi, kogoś bliższego i ważniejszego. Miłość pozwala nabrać sens i kolor naszej ziemskiej egzystencji. Miłość zabija samotność!

Miłość rani nas, samą swoją obecnością i konsekwencjami z niej wynikającymi. Miłość zmusza nas, abyśmy w jednej chwili dorosnęli by sprostać jej trudom i wyzwaniom.

Miłość wzmacnia naszą wiarę w ludzi, a także psychikę. Tu jak widzicie wynika paradoks. Ale czy to nie jest tak, że do testu w szkole zakuwamy całymi dniami i jak dostajemy 5 to jest nam zajebiście i potem stajemy się bardziej wyluzowani oraz weselsi? To samo robi z nami miłość.

Miłość niszczy nas z każdym uderzeniem naszego serca. Na każdym kroku, powoli wysysa z nas resztki sił i sadystycznie się z tego cieszy.

Miłość zabija nas, tuż po zatraceniu się w niej. Po stanie upojenia miłością, zaczynami się w niej zaplątywać i chcieć coraz więcej i więcej, to nas już nie niszczy, lecz wprost zabija.

I teraz cztery najfajniejsze  cytaty jakie udało mi się wygooglować:

"

Miłość jest jak narkotyk. Na początku odczuwasz euforię, poddajesz się całkowicie nowemu uczuciu. A następnego dnia chcesz więcej. I choć jeszcze nie wpadłeś w nałóg, to jednak poczułeś już jej smak i wierzysz, że będziesz mógł nad nią panować. Myślisz o ukochanej osobie przez dwie minuty, a zapominasz o niej na trzy godziny. Ale z wolna przyzwyczajasz się do niej i stajesz się całkowicie zależny. Wtedy myślisz o niej trzy godziny, a zapominasz na dwie minuty. Gdy nie ma jej w pobliżu - czujesz to samo co narkomani, kiedy nie mogą zdobyć narkotyku. Oni kradną i poniżają się, by za wszelką cenę dostać to, czego tak bardzo im brak. A Ty jesteś gotów na wszystko, by zdobyć miłość.

— Paulo Coelho

Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam..." 

A czy to właśnie od narkotyków nie giniemy? 

"

...żadna wielka miłość nie umiera do końca. Możemy do niej strzelać z pistoletu lub zamykać w najciemniejszych zakamarkach naszych serc, ale ona jest sprytniejsza - wie, jak przeżyć. Potrafi znaleźć sobie drogę do wolności i zaskoczyć nas, pojawiając się, kiedy jesteśmy już cholernie pewni, że umarła, albo, że przynajmniej leży bezpiecznie schowana pod stertami innych spraw...

— Jonathan Carroll

Poza ciszą"

Czasem, niestety, czasem zajebiście.

"

Dopiero późną nocą, przy szczelnie zasłoniętych oknach gryziemy z bólu ręce, umieramy z miłości.

— Małgorzata Hillar

 "

Umieramy na brak miłości, także z jej powodu. A jednak, warto kochać(moja opinia, mimo wielu zgryźliwości, taki paradoks- romantyka-racjonalisty :P)

"

Są tacy, którzy uciekają od cierpienia miłości. Kochali, zawiedli się i nie chcą już nikogo kochać, nikomu służyć, nikomu pomagać. Taka samotność jest straszna, bo człowiek uciekając od miłości, ucieka od samego życia. Zamyka się w sobie.

— Jan Twardowski"

Komentarz zbędny, ten ksiądz czasem umie zamknąć każdą opcję polemiki.

To tyle na dziś kochani! Więcej już wkrótce, tym razem, jak najszybciej :) Licze na wasze komentarze, oraz dyskusje i wyrażanie własnych opinii!!! Następny felieton będzie mówił o związkach... Wchodźcie i czekajcie. Bez odbioru

Wasz Mohamed